Het maanpak van Richard Eikelenboom

Richard Eikelenboom was de forensisch onderzoeker die Louwes’ DNA op de blouse van de weduwe vond en daarmee het beslissende bewijs leverde.

Tenminste, naar eigen zeggen.

Op 21 september 2019 wordt hij geïnterviewd door De Stentor.

Al in de eerste alinea doet hij een opmerkelijke uitspraak

Als iemand anders dan Louwes het gedaan heeft, dan deed diegene dat in een maanpak.

Die andere dader heeft in het huis geen sporen achtergelaten en dat is alleen mogelijk wanneer je in een maanpak aan het werk bent geweest, is zijn opvatting.

Hij zou zo graag willen dat hij daarmee het beslissende bewijs aanlevert.

En op het eerste gezicht is daar wel wat voor te zeggen.

Maar hoe zit het dan met de sporen die Louwes als mogelijke dader in het huis heeft achtergelaten?

Daar is in de eerste plaats een vingerafdruk. Maar daarvan is al tijden bekend dat die ‘s morgens is ontstaan toen Louwes op bezoek kwam om de grafrechten op te halen.

En verder is er het DNA-materiaal op de blouse van mevrouw Wittenberg maar hierover verschillen de meningen nogal.

Zo is er veel bewijs dat deze sporen ook dezelfde morgen op de blouse zijn terecht gekomen door speeksel (vochtig spreken) en lichte aanrakingen bij het bespreken van enkele documenten.

Zijn er dan nog andere sporen van Louwes aangetroffen als hij de moord zou hebben gepleegd?

Nee.

Als, als, als hij de moord op donderdagavond heeft gepleegd en er zijn door hem geen sporen achtergelaten, zou hij dan ook een maanpak hebben gedragen?

Wettig en overtuigend bewijs

Na meer dan 9 jaar herzieningsonderzoek is het tijd de balans op te maken. Telefoontje, tijdstip overlijden en DNA. Bijna drie keer wordt Louwes vrijgepleit.

Laten we de drie onderzoeksonderwerpen nog even langslopen.

1. Het tijdstip van overlijden

Al in 2014 kwamen de meeste experts in een forensisch team onder meer tot de volgende conclusie:

Er zijn – naar het oordeel van de meeste artsen- aanwijzingen gevonden dat het lichaam van het
slachtoffer een substantieel aantal uur (grofweg 6-24 uur) na de moord is verplaatst.

Dit oordeel pleit Louwes om diverse redenen vrij.

2. Het telefoontje

TNO kwam in 2017 tot de conclusie dat Louwes wel vanaf de A28 ter hoogte van Nunspeet een zendmast in Deventer heeft kunnen bereiken.

Hij zou mevrouw Wittenberg dus wel vanaf de A28 gebeld kunnen hebben zoals hij vanaf het begin heeft verklaard. En hoefde daarvoor niet in Deventer te zijn, zoals het OM steeds stelde.

De aanname van het OM dat hij in Deventer geweest moet zijn, stond daarmee op losse schroeven.

Het alibi van Louwes was dus wel degelijk mogelijk.

3. DNA-onderzoek

Hierover bestaat tussen deskundigen verschil van mening maar het bewijs dat tot de veroordeling leidde, blijkt minder degelijk te zijn.

Eerst werd zonder meer aangenomen dat een vlekje op de kraag van mevrouw Wittenberg duidelijk op het daderschap van Louwes wees.

Maar deze aanname wordt op de website deemzet.nl op wetenschappelijke wijze bestreden. De auteur brengt veel fouten aan het licht die de politie en het NFI tijdens het onderzoek hebben gemaakt.

Niet alleen de behandeling van de blouse (contaminatie) maar ook vaktechnische, inhoudelijke fouten worden in detail aangetoond.

Fouten met desastreuze gevolgen.

Er bestaat dus op zijn minst grote twijfel over het DNA-onderzoek, zelfs bij mr. Aben, de advocaat-generaal bij de Hoge Raad die het herzieningsonderzoek leidt.

Die heeft daarom medio 2019 een Cold Case team gevraagd nog eens naar de gegevens te kijken.

4. Wettig en overtuigend bewijs?

Twee van de drie onderzoeken pleiten Louwes geheel of grotendeels vrij, en over de resultaten van een derde onderzoek bestaat een groot verschil van mening tussen de deskundigen.

De twijfel over het DNA-bewijs is zo groot dat er – ook nu nog – onderzoek naar wordt gedaan.

Kan dan nog wel worden gesproken van overtuigend bewijs?

Is het onderhand geen tijd dat mr. Aben de knoop doorhakt en de Hoge Raad herziening van de Deventer Moordzaak adviseert?

Volkskrant volgt Deventer moordzaak op de voet

Wie bij de Volkskrant een zoekopdracht naar Ernest Louwes doet, wordt getrakteerd op niet minder dan 232 resultaten.

En het gaat niet om kleinigheden. Laten we de twee meest recente berichten nemen.

Op 14 april 2017 ging de krant in op het beruchte telefoontje dat volgens het OM niet vanaf de A28 kon zijn gevoerd.

Onder de kop Dit ging er allemaal mis in de Deventer Moordzaak volgde een artikel dat een geheel nieuwe wending aan de zaak gaf:

Het onderzoeksinstituut TNO concludeert nu dat het alibi van de veroordeelde, Ernest Louwes, kan kloppen.

Hoe zat het ook al weer?

Louwes had vanaf het begin volgehouden dat hij een kort mobiel gesprek met mevrouw Wittenberg had gevoerd vanuit zijn auto op de A28 in de buurt van Nunspeet.

Hij was niet in Deventer. Dat was zijn alibi.

Onmogelijk, volgens het OM. De zendmast in Deventer was door Louwes’ mobiele telefoon aangestraald.

Dus hij moest op dat moment in Deventer zijn geweest. Het OM noemde hem vervolgens leugenachtig en wees hem als de dader aan.

Maar het kon dus wel, zo stelde TNO nu dus vast.

Het volgende bericht stond in de krant van 27 maart 2019: Nieuw ontlastend bewijs in de Deventer moordzaak.

Het ging onder meer in op een proces verbaal dat in 2014 was opgemaakt van twee vergaderingen van forensische experts.

Hun conclusie luidde dat aanwijzingen aan het slachtoffer erop wezen dat het tussen de 6 en 24 uur na het tijdstip van overlijden moest zijn verplaatst. In dat geval was het uitgesloten dat Louwes de dader was geweest.

Op twee cruciale onderdelen werd Louwes vrijgepleit en in een derde onderzoek (DNA) verschilden experts zo van mening dat al sinds medio 2019 een Cold Case team nog eens naar de gegevens kijkt.

Wat moet er nog meer gebeuren om een herzieningsverzoek te honoreren?

Vragen aan de minister in voorjaar 2019

Op 27 maart 2019 stelde Kamerlid Attje Kuiken vragen over de Deventer Moordzaak naar aanleiding van een artikel in De Volkskrant: Nieuw ontlastend bewijs in Deventer moordzaak.

Maar lees eerst even het hilarische debat in de Tweede Kamer tussen een paar Kamerleden en de Minister van Onderwijs in het boek Pieter Bas van Godfried Bomans en zoek de overeenkomsten (kluitje in het riet).

En dan de vragen en antwoorden over de Deventer Moordzaak.

Er waren twee belangrijke vragen (zie de pdf-file):

  1. Kent de minister van Justitie en Veiligheid dit bericht, en
  2. Wat is de stand van zaken van het herzieningsonderzoek van de Hoge Raad in de zogenoemde Deventer moordzaak?

Op 16 mei 2019 komt het antwoord van de minister. Natuurlijk kende hij het bericht, was zijn antwoord op de eerste vraag.

Over de tweede vraag deed hij aanmerkelijk langer en dat is vaak geen goed teken. Er was sprake van drie onderzoeken.

Een onderzoek naar het tijdstip van overlijden (forensisch-pathologisch onderzoek) is enkele jaren geleden afgerond, zo meldde hij.

Dat is ook het geval met het tweede (forensisch-technisch) onderzoek naar het beruchte telefoontje. Kon Louwes op die avond met zijn mobiele telefoon vanaf de A28 een zendmast in Deventer bereiken?

Dus ook afgerond, volgens de minister.

Dan resteert er nog een laatste onderzoek naar DNA-aspecten en dat is in beginsel afgerond.

In beginsel afgerond.

Let wel, dit antwoord wordt gegeven in mei 2019, bijna twee jaar geleden. En nog is het onderzoek in beginsel niet afgerond.

Is de vragenstelster nu, ruim anderhalf jaar later, tevredengesteld?

Proces verbaal expert team (2)

Een expert team bestaande uit vijf forensische experts en een chemicus moest in 2013 van de advocaat-generaal mr. Aben een aantal post mortem verschijnselen bestuderen.

De experts zijn twee keer bijeen geweest, de eerste keer op 11 december 2013 en vervolgens op 18 februari 2014.

Van hun bevindingen is op 12 maart 2014 een proces verbaal opgesteld dat opzienbarende passages bevat.

We hebben al eerder de resultaten besproken over de cornea (hoornvlies).

Deze keer wordt de ligor mortis (LM) onder de loep genomen, beter bekend als lijkvlekken.

Zo hebben de experts gekeken naar de wegdrukbaarheid van LM. Dat is het verschijnsel dat de paarsblauwe lijkvlekken tijdelijk kunnen worden weggedrukt (net zoals dat het geval is bij zonnebrand).

Het team stelt in het proces verbaal dat er (tijdens de sectie):

Paarsblauwe, slechts in geringe mate wegdrukbare lijkvlekken aan de achterzijde lichaam

zijn waargenomen en concludeert:

Dit verschijnsel is niet verenigbaar met overlijden op 23-9

Over de positie van de lijkvlekken op het lichaam op de plaats delict, rapporteert het team:

De positie van de lijkvlekken in de handen komt niet overeen met de ligging van het lijk

en concludeert volgens het proces verbaal:

Dit kan er op duiden dat het lichaam van het slachtoffer een substantieel aantal uur (grofweg 6 tot 24 uur) na de moord is verplaatst.

Deze conclusie is ronduit zeer ontlastend voor Louwes.

Wanneer hij de moord op donderdagavond omstreeks 21 uur zou hebben gepleegd dan zou hij 6 tot 24 later het slachtoffer nog moeten hebben verplaatst.

Maar dat is onmogelijk. Voor deze periode heeft hij een alibi.

Je zou verwachten dat mr. Aben bij het lezen van deze schokkende conclusies onmiddellijk tot actie zou zijn overgegaan.

Maar dat is niet het geval.

We horen ruim 6 jaar niets meer van hem.

Wanneer deze zaak ooit tot afronding komt, ligt het voor de hand dat mr. Aben hierover verantwoording aflegt.

Proces verbaal expert team (1)

In 2013 heeft advocaat-generaal mr. Aben een expert team gevormd. Dit team is twee keer bijeen gekomen waarvan een proces verbaal is opgesteld.

Dit proces verbaal van 12 maart 2014 bevat een aantal passages die Louwes als dader vrijpleiten of sterke aanwijzingen vormen dat hij de dader niet zou kunnen zijn.

De eerste passage betreft de vertroebeling van de cornea (hoornvlies) zowel op de plaats delict op zaterdag 25 september 2019 om 14:30 als tijdens de sectie op zondag 26 september 2019 om 13:00 uur.

Volgens het proces verbaal is de conclusie van het expert team:

Volgens sommige wetenschappelijke literatuur had bij overlijden op 23-9 de vertroebeling reeds zichtbaar moeten zijn geweest. Kwestie moet worden voorgelegd aan deskundigen.

Dit is een conclusie van forensische artsen met een heel kleine slag om de arm.

Deze experts houden zich niet bezig met de mogelijke consequenties van hun onderzoek. Dat was hun opdracht niet. Maar wij mogen wel conclusies trekken.

Zo maakt het gegeven dat de vertroebeling nog niet zichtbaar was een tijdstip van overlijden op donderdag 23 september op zijn minst twijfelachtig

En dat betekent dat Louwes onmiddellijk als dader uit beeld verdwijnt want voor de volgende dag had hij een sterk alibi.

Bijzondere atmosferische omstandigheden (video)

Heel lang is het voor onmogelijk gehouden dat Louwes met zijn mobiele telefoon vanaf de A28 een zendmast in Deventer kon bereiken. Dus moest hij in Deventer zijn geweest.

Tenminste, dat heeft het Openbaar Ministerie steeds volgehouden op basis van diverse verklaringen van deskundigen die uiteindelijk niet zo deskundig bleken te zijn.

Tegelijkertijd bleef Louwes volhouden dat hij wel op de A28 reed, in de buurt van Nunspeet, op weg naar huis.

Dat hij dus een alibi had.

Maar die verklaring vond geen genade bij het OM. Dat is onmogelijk en dus is hij leugenachtig en dus de dader van de moord op mevrouw Wittenberg.

Maar intussen stapelen de bewijzen zich op dat het wel degelijk mogelijk is om vanaf de A28 de zendmast aan te stralen. Zelfs advocaat-generaal mr. Aben geeft dat inmiddels in een interview toe, zij het dat hij dat slechts een kans van 5% geeft. Maar de kans wordt veel hoger geschat.

Maar verder blijft het stil van zijn kant.

Het is de verdienste van de auteur van deemzet.nl die zich als leek in de ingewikkelde wereld van de mobiele telefonie heeft vastgebeten en zelfs ‘deskundigen’ van KPN tot inkeer wist te brengen.

Ook moest hij daarvoor nog wat natuurkundige wetten van stal halen om precies te kunnen uitleggen welke atmosferische omstandigheden het op donderdag 23 september 1999 om 20:36 uur mogelijk maakten dat met een mobiele telefoon vanaf de A28 toch een zendmast in Deventer kon worden bereikt.

Op een YouTube video legt hij dit op een interessante en goed begrijpelijke manier uit.

Kijken.

Expert team in 2014

Advocaat-generaal mr. Aben bij de Hoge Raad organiseerde op 11 december 2013 een expert team dat het juiste tijdstip van de moord op mevrouw Wittenberg moest onderzoeken.

Het expert team bestond uit vijf forensische artsen en een chemicus en kreeg als opdracht: wanneer is mevrouw Wittenberg precies vermoord?

Hierover bestond onduidelijkheid omdat de schouwarts van de politie geen onderzoek aan het dode lichaam mocht doen en dus ook geen nauwkeurig tijdstip van overlijden kon vaststellen.

Sindsdien is steeds aangenomen dat de moord op donderdagavond 23 september 1999 rond 21 uur had plaatsgevonden.

De chemicus in het gezelschap had evenwel diverse kenmerken aan het slachtoffer opgemerkt die niet overeenstemden met een overlijden op donderdagavond. Volgens hem moest het tijdstip van overlijden ongeveer 24 uur later zijn geweest.

Het expert team bleek het grotendeels met hem eens te zijn. Een schokkende conclusie die Louwes als dader zou vrijpleiten.

Een andere conclusie luidde, zo staat letterlijk in het proces-verbaal van de bijeenkomst: “Er zijn – naar het oordeel van de meeste artsen – aanwijzingen gevonden dat het lichaam van het slachtoffer een substantieel aantal uur (grofweg 6 tot 24 uur) na de moord is verplaatst.”

Ook deze conclusie pleit Louwes vrij. Zelfs al zou hij de moord op donderdagavond hebben gepleegd, hij was niet in de gelegenheid het slachtoffer 6 tot 24 uur later te verplaatsen.

Het proces verbaal van de bijeenkomst van het expert team is op 12 maart 2014 opgemaakt.

De Volkskrant wijdde op 5 juni 2014 een paginagroot artikel aan de Deventer Moordzaak.

Wat is sindsdien gebeurd?

Mr. Aben heeft een onderzoek gestart dat na 9 jaar eindelijk is afgerond.

Jaap Visscher: voor al uw zekerheden

Jaap Visscher leidde het onderzoek in de Deventer Moordzaak. Reden voor De Stentor hem in het kader van de vierdelige podcast over deze slepende zaak te interviewen. Nog steeds is er bij Visscher geen spoor van twijfel.

Weliswaar is er volgens advocaat-generaal Aben geblunderd, maar Visscher vindt dat zijn team het maximale gedaan heeft en blijft bij zijn mening dat Ernest Louwes de dader is.

Dat komt niet vaak voor: veel blunders begaan en toch het juiste resultaat krijgen. Zie bovenstaand voorbeeld.

Dus zijn opvatting is opmerkelijk. Kijk eens rustig naar zijn antwoorden op de vragen van de interviewer.

Deze wil wat weten over de term tunnelvisie. Was daar ook hier sprake van? De vraag wordt open gesteld.

“Bij politieonderzoeken valt vaak de term ‘tunnelvisie’. De politie is dan veel te veel gericht op één mogelijke dader en zoekt daar dan het benodigde bewijs bij. Is dat hier ook gebeurd?”

Het antwoord laat zich raden.

Nee, zeker niet. Zo’n onderzoek begint heel breed, dat zie je niet allemaal in het dossier terug

Nee, dat zie je in het dossier inderdaad niet terug. Wie het bijna van uur tot uur bijgehouden Tactisch Journaal leest, ziet dat er maar even enkele personen in het vizier van de politie komen en dat die even snel uit het dossier verdwijnen als ze erin kwamen.

Ook later is nauwelijks aandacht aan deze potentiële verdachten besteed.

Uiteindelijk, na die paar potentiële verdachten werd Louwes als verdachte aangemerkt. De interviewer wilde weten hoe ze daar zo op waren gekomen.

“Wat was voor jullie het overtuigende bewijs?”

Het financiële motief was heel duidelijk.

Visscher had kunnen antwoorden dat in zulke zaken ook naar mogelijke financiële motieven wordt gekeken. En Louwes was financieel adviseur en executeur-testamentair, en dat zijn dan mogelijke aanknopingspunten. Dus ga je daar eens naar kijken.

Maar dat zei hij niet. Nee, het financiële motief was heel duidelijk. Maar zo duidelijk was het niet. Het Hof Den Bosch verwierp dit motief.

Hoezo heel duidelijk?

De interviewer brengt dan Het Mes ter sprake. Dat zou het moordwapen zijn.

“Maar het mes was ook een belangrijk bewijsstuk. Met de geurproef bleek alleen nogal geblunderd te zijn, waardoor het mes het moordwapen niet kon zijn. Hoe kan dat?”

Visscher had hier met zijn antwoord realiteitszin kunnen tonen. Dat het inderdaad vreemd was een op 1 kilometer afstand in een portiek gevonden mes als het moordwapen te bestempelen, dat de hele procedure met de geurproef klungelig was opgezet en dat er uiteindelijk ook nog sprake was van fraude door de beëdigde ambtenaren die de proef uitvoerden.

Maar hij komt met een lang verhaal over de wijze waarop de geurproef was uitgevoerd en dat deze werkwijze volgens de nieuwe regels niet meer mag.

Nee, Visscher en zijn collega’s hebben toentertijd geblunderd en dat hebben ze nog niet afgeleerd.

16 seconden

Wat kan een adviseur in 16 seconden bespreken in een mobiel gesprek met een cliënt? Bijvoorbeeld over de belastingvrije voet van een schenking?

We hebben het hier natuurlijk over Het Telefoontje dat financieel adviseur Ernest Louwes voerde met zijn cliënte mevrouw Wittenberg.

Jarenlang is dit gesprekje onderwerp van discussie geweest.

Wat hebben beiden in deze 16 seconden gewisseld of in deze beperkte tijd kunnen wisselen? We lopen een aantal scenario’s langs.

Maar eerst moeten we een paar kanttekeningen maken.

Mevrouw Wittenberg was een vormelijke dame die hechtte aan goede omgangsvormen. Even snel roepen: “1750 gulden!”, zou door haar zeker niet worden gewaardeerd.

Anderzijds was Ernest Louwes een beetje saaie man die het niet graag lang maakte. Onderzoek naar de lengte van zijn eerdere gesprekken wees uit dat zijn voorkeur uitging naar korte zakelijke gesprekken.

Dus, wat zou de inhoud van het gesprek kunnen zijn geweest dat paste binnen 16 seconden?

Lees verder of kijk en luister naar de YouTube video.

Gesprek 1 (34 seconden)
W. – Met mevrouw Wittenberg.
L. – Goedenavond, mevrouw Wittenberg. U spreekt met Louwes. Ik zou u nog even laten weten wanneer u belastingvrij kunt doneren aan de St. Jan.
W. – O ja, aardig dat u nog even belt.
L. – Ik heb het even nagegaan en dat blijkt vanaf 1750 gulden te zijn, dat is 1% van uw inkomen.
W. – Juist ja. Nou, dank u wel.
L. – Graag gedaan. Dag mevrouw Wittenberg.
W. – Dag meneer Louwes.

Gesprek 2 (38 seconden)
W. – Hallo.
L. – Goedenavond mevrouw Wittenberg. U spreekt met Louwes.
W. – O, goedenavond meneer Louwes.
L. – Ja, ik zou u nog even terugbellen over de belastingvrije voet van die gift aan de St. Jan.
W. – O ja, aardig dat u nog even belt.
L. – Ja. Dat blijkt 1% van uw inkomen te zijn. Dat zou dan 1750 gulden worden.
W. – Juist, ja. Nou, dank u wel.
L. – Geen probleem. Dag mevrouw Wittenberg.
W. – Dag meneer Louwes.

Gesprek 3 (22 seconden)
W. – Mevrouw Wittenberg.
L. – Dag mevrouw, met Louwes. Ik zou u nog even laten weten wanneer u belastingvrij kunt schenken. Dat blijkt vanaf 1750 gulden te zijn.
W. – Juist, ja. Nou, dank u wel.
L. – Graag gedaan. Dag mevrouw Wittenberg.
W. – Dag meneer Louwes.

Gesprek 4 (18 seconden)
W. – Hallo.
L. – Met Louwes. Ik zou u nog even laten weten wanneer u belastingvrij kunt schenken. Dat blijkt vanaf 1750 gulden te zijn.
W. – Juist. Nou, dank u wel.
L. – Graag gedaan. Dag mevrouw.
W. – Dag meneer Louwes.

Het is praktisch onmogelijk een fatsoenlijk gesprek te voeren binnen de gemeten 16 seconden. Geen van de hierboven gevoerde gesprekken waren langdradig. Het laatste gesprek is ronduit onbeleefd en toch duurde dat nog meer dan 18 seconden.

Later werd aangevoerd dat het ook mogelijk was dat Louwes tijdens het telefoontje alleen zou hebben aangekondigd dat hij binnen een paar minuten bij haar zou zijn.

Dat wil zeggen dat hij zijn komst niet eerder zou hebben aangekondigd en toch praktisch bij haar voor de deur zou staan. Aan deze variant kleven zoveel bezwaren dat we er verder geen aandacht aan besteden.

Dat is ook niet nodig omdat deemzet.nl een andere, heel plausibele verklaring geeft voor de 16 seconden: de dropped call. Het gesprek heeft wel langer geduurd maar onder bijzondere omstandigheden wordt de registratie na 16 seconden afgebroken.

Geen motief, geen moordwapen en geen getuigen

De Deventer Moordzaak sleept zich al 23 jaar voort. Burgers verbazen zich erover dat iemand tot 12 jaar celstraf kan worden veroordeeld op grond van zo’n flinterdun dossier.

Er zaten immers rare kanten aan deze zaak. Zo dacht het Openbaar Ministerie met Het Mes weliswaar het moordwapen te hebben gevonden maar dit was een paar dagen na de moord op 1 kilometer afstand op een onmogelijke plaats gevonden en dat zou dan het moordwapen zijn?

Dat ging er bij de meesten niet in. Terecht, zo bleek vele jaren later.

En zo waren er nog veel meer gerechtvaardigde vragen en serieuze bedenkingen.

Het was dan ook geen wonder dat velen zich met de zaak gingen bemoeien, ook al voordat Maurice de Hond in 2005 in beeld kwam. Denk bijvoorbeeld aan Stan de Jong en zijn serie artikelen in HP/De Tijd en zijn boek in 2003.

Maar ook gewone burgers gingen zich met de zaak bemoeien en stelden vragen of ventileerden opmerkingen.

Een van hen, H.J. Vonk, heeft de moeite genomen 114 vragen te formuleren over deze opzienbarende zaak. Niet zo maar wat vragen maar steekhoudende vragen.

Vraag 11 luidde:

Waarom is Louwes veroordeeld tot 12 jaar gevangenisstraf, terwijl motief, moordwapen en getuigen ontbreken?

Inderdaad, Louwes was financieel adviseur van mevrouw Wittenberg, maar zo lopen er nog een paar duizend in Nederland rond. Dat zou eventueel, misschien, een financieel motief hebben kunnen opleveren. Maar het Hof Den Bosch schoof een financieel motief in 2004 terzijde, maar veroordeelde Louwes wel.

Geen financieel motief dus maar ook geen ander motief.

Ook erg belangrijk, er is geen moordwapen gevonden. Vele jaren lang heeft het Openbaar Ministerie zich weliswaar vastgeklampt aan Het Mes totdat ook deze mogelijkheid kwam te vervallen bij aanvang van het proces voor het Hof Den Bosch.

Waren er dan geen getuigen van het misdrijf? Helaas, die waren er ook niet, wel andere getuigen.

Geen motief, geen moordwapen, geen getuigen.

Menige moordzaak wordt dan gestaakt. Zo niet de Deventer moordzaak.

Maar hoe kan het dan dat Louwes toch is veroordeeld?

Dat is gebeurd op basis van een klein vlekje DNA (#10, op de kraag van de blouse van het slachtoffer).

Maar over de betekenis van dit vlekje verschillen de deskundigen al sinds 2004 tot op de dag van vandaag van mening. En de meningen convergeren eerder naar een onschuldig vlekje dan naar een ‘smoking gun’.

De verschillen van mening zijn zelfs zo erg dat de advocaat-generaal bij de Hoge Raad mr. Aben in 2019 een Cold Case team de opdracht heeft gegeven nog eens naar dit aspect te kijken.

Maurice de Hond: Ere wie ere toekomt (1)

De publicaties van Stan de Jong in 2002-2003 hadden al het nodige stof doen opwaaien. De Deventer moordzaak die hij beschreef in HP/De Tijd en zijn boek wekten in brede kring verbazing en verontwaardiging vanwege het flinterdun bewijs en de vele ongeloofwaardige aannames (het mes).

Toen het Openbaar Ministerie ook nog plotseling, vlak voor het begin van de zittingen bij het hof Den Bosch het mes als bewijs liet vallen en met een druppeltje bloed op de proppen kwam stonden vele burgers perplex.

Zeker toen het vonnis in 2004 definitief werd en Ernest Louwes veroordeeld bleef tot 12 jaar cel.

Velen voelden zich geroepen tegen deze gang van zaken in het geweer te komen maar zagen niet de mogelijkheden. Juridische kennis en daadkracht ontbraken vaak.

Maurice de Hond, bekend van radio en tv onder meer vanwege zijn politieke peilingen, kon het echter niet meer aanzien en bond de kat de bel aan. Wat anderen ook graag hadden willen doen, deed hij en dat werd hem niet altijd in dank afgenomen.

Zonder anderen te kort te willen doen, mag gerust worden gesteld dat door zijn toedoen de onderzoeksresultaten zoals die door het OM werden gepresenteerd grondig tegen het licht werden gehouden, met vaak onthutsende uitkomsten.

Zijn onvermoeibare inzet motiveerde vele vrijwilligers hun diensten aan te bieden voor de Deventer Moordzaak. De website geenonschuldigenvast.nl bevat veel resultaten van hun inspanningen.

Oud-rechercheurs liepen nog eens alle politiedocumenten door (zoals de vele processen-verbaal en het tactisch journaal) en hielden het beschikbare bewijsmateriaal tegen het licht.

Gepensioneerde forensische experts bekeken nauwkeurig de laboratoriumresultaten, zelfs textielexperts onderzochten de blouse op typen vouwen.

Kleinschalige, eenvoudige experimenten werden door amateurs uitgevoerd omdat het OM dat had nagelaten.

Zij troffen veel onregelmatigheden aan. Een team van deskundige burgers heeft een reconstructie gemaakt die niet was gedaan door het OM. Een conclusie was dat het slachtoffer naar de kamer was versleept waar de messteken waren toegebracht.

Velen waren het niet altijd eens met de manier waarop hij een enkele keer in deze zaak opereerde en dat is nog steeds zo.

Maar het is onmiskenbaar zijn verdienste dat onderdelen van deze geruchtmakende en slepende zaak onder leiding van de advocaat-generaal mr. Aben opnieuw worden onderzocht.

Het is jammer dat Aben er buitensporig lang over doet, nu al 6.5 jaar. (In juni 2022 na 9 jaar afgerond.)

Wat de toekomst in de Deventer moordzaak ook moge brengen, aan een gebrek van inzet van Maurice de Hond zal het niet liggen.

Maurice de Hond zet zich momenteel opnieuw in, nu met zijn wetenschappelijke onderzoekingen als luis in de pels waar het gaat om het corona-beleid.