Ondanks alles mogen we ons gelukkig prijzen met ons rechtssysteem. Soms is men het niet eens met de uitspraak van een rechter maar accepteert die zonder morren. Een doodenkele keer komt het voor dat een rechter wordt gewraakt maar lang niet altijd met succes. Niet gebaseerd op enig onderzoek vermoeden we dat het vertrouwen in de rechtsspraak in Nederland groot is.

Des te opvallender is het daarom dat we de laatste decennia steeds weer worden geconfronteerd met moordzaken die tot een herziening leiden en uiteindelijk tot vrijspraak. Rechterlijke dwalingen dus. En dan vergeten we niet de enkele zaken die weliswaar niet tot een herziening hebben geleid maar waarover in brede kring heel veel onbegrip bestaat.

We noemen, zonder in details te treden, onder andere: de Puttense moordzaak, de Butlermoord, de zaak Ina Post, de zaak Lucia de Berk, de Schiedammer parkmoord, de Rosmalense flatmoord.

Maar we denken ook aan de Arnhemse villamoord. Velen hebben de driedelige televisieserie over deze zaak (met een glansrol van Richard Eikelenboom die zich plotseling als ballistisch deskundige presenteerde) met groeiend ongeloof gevolgd: ondanks alles wees de Hoge Raad het herzieningsverzoek af. Hoe is dat mogelijk, vroeg men zich in vele huiskamers af.

En nu weer een artikel van Wil Thijssen in de Volkskrant over de Warnsveldse pompmoord waarvan we het bestaan niet eens wisten. Advocaat Acda zal over deze zaak nog dit voorjaar een herzieningsverzoek indienen bij de Hoge Raad.

In deze opsomming misstaat de Deventer moordzaak niet. In deze zaak gaat het weliswaar niet over misleidende of intimiderende verhoortechnieken maar wie het oordeel van het coldcaseteam leest, vraagt zich in gemoede af hoe dit ooit tot een strafzaak heeft kunnen komen.