DNA-bewijs ontkracht in 10 punten

Het boek Leugens over Louwes is uitstekend gedocumenteerd. Daar kunnen andere boeken over de Deventer Moordzaak een voorbeeld aan nemen.

We kennen de auteur Prof. Ton Derksen van zijn opzienbarende boek over Lucia de Berk dat uiteindelijk tot haar vrijlating van levenslang leidde.

Je zou verwachten dat zijn boek over de Deventer Moordzaak met extra aandacht zou worden ontvangen en gelezen. Maar daar lijkt het niet op.

In zijn boek (2011) neemt hij onder andere het DNA-bewijs onder de loep en onderzoekt tien veelgebruikte argumenten. Die worden hieronder stuk voor stuk kort samengevat samen met het oordeel van Derksen. In zijn boek worden ze uitgebreid behandeld.

  1. DE AVONDBLOUSE IS NIET DE OCHTENDBLOUSE
    Het DNA van Louwes kan niet ‘s morgens tijdens zijn bezoek aan mevrouw Wittenberg op de blouse terecht zijn gekomen want ze heeft een andere blouse aangetrokken. Dan moet het ‘s avonds zijn gebeurd, tijdens het misdrijf, zo is de gedachte. Maar die gedachte rammelt behoorlijk. Derksen toont aan dat de argumenten hiervoor geen steek houden en slechts berusten op misleidende formuleringen (helaas, want zo zou het niet moeten gaan in de rechtszaal). Ook werd onvoldoende rekening gehouden met de verklaringen van de werkster.
  2. HET GOEDE PROFIELEN ARGUMENT
    Met name door Richard Eikelenboom van het NFI (Derksen noemt hem niet bij naam, maar duidt hem aan als de NFI-man) werd het Hof Den Bosch niet alleen verkeerd ingelicht over de hoeveelheid DNA die nodig was voor bruikbare profielen, maar ook over de feitelijk gebruikte hoeveelheid DNA bij de goede profielen. Dat maakte nogal wat uit voor de schuldvraag.
    Derksen concludeert: dat de heren van het NFI niet de waarheid spraken ten nadele van Louwes.
  3. HET RODE VLEKKEN ARGUMENT
    De rode vlekken zouden wel eens make up van mevrouw Wittenberg kunnen zijn (was het wel make-up?). De moordenaar zou die ‘tijdens de gewelddadige confrontatie’ aan zijn handen hebben gekregen en vervolgens, door de uitgeoefende kracht tijdens het misdrijf, zou die make-up samen met zijn eigen DNA naar de blouse zijn overgebracht. Dat was de gedachte. Een argument was daarbij dat zogenaamde controlesporen geen DNA van Louwes zouden bevatten: make-up –> geweld –> wel DNA en geen make-up –> geen geweld –> geen DNA. Maar controlespoor #17 bevatte wel Louwes’ DNA. Daardoor verloor dit argument zijn waarde.
  4. BLOEDVLEK OP DE KRAAG
    Op de kraag van de blouse zat vlekje #10 (ca. 2×4 mm2) met bloed van Louwes, hoewel dit laatste niet eens zeker is, zie deemzet.nl. Hoeveel bewijs wil je nog hebben, was de gedachte. Derksen beschouwt een aantal scenario’s waarin het bloed van Louwes op de kraag terecht kan zijn gekomen. Natuurlijk was wurgen een mogelijkheid, maar ook niezen (Louwes was allergisch), snuiven, een troostende hand, cross-contaminatie of gewone contaminatie. En bij deze mogelijkheden komt wurgen niet als de grote winnaar tevoorschijn.
    Ook onderzoekt hij andere aspecten: de vorm van het vlekje, de wijze waarop het vlekje in de nek terecht kan zijn gekomen.
    Zijn uiteindelijke conclusie is dat er een zeer reële mogelijkheid is dat vlekje #10 op vreedzame wijze op de achterkant van de kraag is terechtgekomen en dat deze constatering de bewijswaarde van dit argument behoorlijk aantast.
  5. HET DNA ZIT VOORAL OP DELICTGERELATEERDE PLAATSEN
    Dat lijkt een sterk argument. Waar veel geweld is gebruikt, daar verwacht je ook veel DNA van de dader, zo was de aanname. Bij nader onderzoek blijkt echter het tegendeel. Het meeste DNA (nog steeds niet veel) zit aan de rechterkant waar Louwes die ochtend achter mevrouw Wittenberg zou hebben gestaan. Veruit het meeste geweld is aan de linkerzijde van het lichaam toegepast. Ook dit argument is dus verre van sterk.
  6. LOUWES-DNA VOOR VREEDZAAM CONTACT OP IMPLAUSIBELE PLAATSEN
    De blouse van mevrouw Wittenberg heeft een kraag die naar achter wordt opengeslagen. Daardoor ligt het vlekje #10 dat eigenlijk aan de binnenzijde van de kraag zit er toch open en bloot bij, vrij toegankelijk voor sproei-DNA, bijvoorbeeld ‘s morgens. Dus er is geen sprake van een implausibele plaats.
  7. GEEN DNA VAN DERDEN
    NFI-man Richard Eikelenboom kwam in een interview met De Stentor (2019) met een pakkende tekst: Als iemand anders dan Louwes het gedaan heeft, dan deed diegene dat in een maanpak. Maar de werkelijkheid is anders. Bij niet-relationele geweldsmisdrijven komt het juist heel weinig voor dat DNA van de dader wordt aangetroffen, zo weten experts. In elk geval veel minder dan 50%. En het weinige DNA dat werd aangetroffen, was verre van delict-gerelateerd. NFI-man Eikelenboom riep maar wat en dat was niet voor de eerste keer.
  8. DNA VAN LOUWES IN NAGELVUIL VAN MEVROUW WITTENBERG
    De auteur Demo van de website deemzet.nl heeft zich over dit onderwerp al vaker druk gemaakt. Volgens hem is nagelvuil de materie die onder de nagel wordt aangetroffen. Maar het is zeer de vraag of hiervan sprake is. De nagels zijn alle tezamen in een potje gedaan dat vervolgens veelvuldig heeft gereisd en dooreen is geschud, en dan is door cross-contaminatie niet meer na te gaan of het aangetroffen DNA van onder dan wel van boven de nagels afkomstig is.
    Experimenten met besmette en onbesmette sigarettenpeukjes tonen aan dat de niet besmette peukjes die op deze wijze zijn verpakt en vervoerd ook grotendeels besmet zijn geraakt (cross-contaminatie). Alleen al om die reden zegt het aangetroffen DNA niets meer: vreedzame contacten geven DNA op de nagels, geweldscontacten meestal onder de nagels.
    Sinds 2011 reizen nagels om die reden niet meer samen in een potje.
  9. IN MONSTER #20 OVERHEERST HET MANNELIJK DNA HET VROUWELIJK DNA
    Op deze wijze geformuleerd wordt gesuggereerd dat mannelijk DNA door geweld in veel grotere mate op de blouse is gedeponeerd dan slechts een beetje vrouwelijk DNA. Bij nader onderzoek blijkt het te gaan om 30 mannelijke en 15 vrouwelijke cellen. Hoezo overheerst, zoals NFI-man Eikelenboom het formuleerde?
  10. MEVROUW WITTENBERG ZOU NOOIT DE HELE DAG MET ZO’N RODE VLEK RONDLOPEN!
    Derksen toont aan dat het Hof Den Bosch zich een beetje liet gaan bij deze speculatieve uitspraak.

Het is zeer de moeite waard de uitgebreide weerlegging van alle argumenten nog eens rustig na te lezen in het boek. Wanneer dit niet pas in 2011 maar al ten tijde van de behandeling door Hof Den Bosch zou zijn verschenen, zou het hof zich vast en zeker nog eens achter de oren hebben gekrabt. Is hier wel sprake van overtuigend bewijs?

Te meer omdat in het boek soortgelijke weerleggingen ook gelden voor andere kwesties in deze zaak. Zo wordt voor de volledigheid Het Mes behandeld maar dat was bij Hof Den Bosch al ‘ouwe koek’. Ook over het kunnen bellen vanaf de A28 wordt inmiddels heel anders gedacht: het is wel mogelijk, hoewel jarenlang anders werd gesteld. En het financiële motief van Louwes werd al door het Hof Den Bosch terzijde geschoven.

Dus bleef alleen nog het DNA-bewijs over en ook daar lijkt niet veel van over te blijven.

Verre van overtuigend bewijs dus.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *