Deze weblog ontvangt allerlei reacties. Sommige zijn positief, andere ronduit kritisch. De laatste zijn vaak gebaseerd op verkeerde informatie. Daarom deze vragen en antwoorden.
De weblog wil alleen maar Louwes vrijpleiten. Hij is toch veroordeeld tot op het hoogste niveau?
Louwes is inderdaad veroordeeld. Het is niet de bedoeling hem alsnog vrij te pleiten. Wel kijken we naar de wijze waarop hij is veroordeeld. Was het bewijs deugdelijk, waren er geen ernstige fouten gemaakt, is zijn verweer goed onderzocht. Kortom, was zijn dossier niet veel te dun om hem te veroordelen. Wij menen dat dit het geval is.
Louwes vertelde dat hij mevrouw Wittenberg vanaf de A28 heeft gebeld via een zendmast in Deventer. Dat was zijn alibi. Deskundigen verklaarden voor het hof dat dit vrijwel onmogelijk is. Dan is Louwes toch ongeloofwaardig?
Als het waar is wel, maar het is niet waar.
De auteur van de website deemzet.nl toonde aan dat dit op de betreffende avond onder andere door atmosferische omstandigheden wel mogelijk was. Later trok een eerdere deskundige zijn verklaring in en toonde TNO aan dat de versie van Louwes wel degelijk mogelijk was.
Dit werd in De Stentor van september 2020 ook door de advocaat-generaal mr. Aben bevestigd.
Louwes was financieel adviseur van mevrouw Wittenberg. Hij adviseerde haar bij haar nieuwe testament en werd bovendien de executeur testamentair met bezit. Zo kwam hij in een positie waarin hij na haar dood over haar miljoenen kon beschikken. Hij had dus wel degelijk een financieel motief?
Deze opvatting klinkt plausibel maar wordt niet ondersteund door de feiten. Daarom ontkende het Hof Den Bosch bij Louwes’ veroordeling in 2004 een financieel motief.
Hij wilde toch geld uit de kluis van mevrouw Wittenberg doorsluizen naar zijn eigen rekening?
Nee, dat wilde hij juist niet. Hij wilde een nieuwe rekening openen voor de Dr. Wittenberg stichting. Omdat die nog geen KvK-nummer had, was dit niet mogelijk en opende hij op advies van de medewerkster van de bank tijdelijk een beheer-rekening op zijn eigen naam. Dit wordt bevestigd in het PV van de bankmedewerkster.
“Eerst was ik ervan overtuigd dat Louwes niet de dader was. Maar toen een bloedvlekje met zijn DNA in de kraag van de blouse van mevrouw Wittenberg was gevonden, was ik om. Hij is de dader, want hoe komt anders dat vlekje daar dan?”
Het vlekje werd in 2003 ontdekt, vlak voor het herzieningsproces voor het Hof Den Bosch. In 1999 vlak na de moord was dat vlekje op foto’s niet waargenomen. Het moet daar tussen 1999 en 2003 zijn gekomen door een onoordeelkundige behandeling van de blouse, door contaminatie dus.
Bovendien bevatte het betreffende vlekje geen bloed van Louwes. Het was een mengsel van bloed van het slachtoffer en speeksel van Louwes.
Maar het DNA van Louwes kan toch alleen op de blouse terecht zijn gekomen tijdens de moord?
Nee. Louwes was op donderdagmorgen bij mevrouw Wittenberg op bezoek geweest om een document over de grafrechten op te halen. Lange tijd heeft het OM dit bezoek ontkend, maar het ging uiteindelijk overstag.
Het DNA in de vorm van speeksel van Louwes kan dus op die morgen zijn overgedragen tijdens een gesprek.
Het telefoontje dat Louwes met mevrouw Wittenberg voerde, duurde maar 16 seconden. Heel kort dus. Misschien stond hij wel bij haar voor de deur en belde alleen maar om te zeggen dat hij er aan kwam. Geraffineerd toch?
Op die drukke donderdagmorgen met veel verkeer op de weg, was het vrijwel onmogelijk dat Louwes na zijn vertrek uit Utrecht al om 20:36 uur in Deventer bij mevrouw Wittenberg op de stoep kon staan. Bovendien was de Zwolseweg opgebroken en moest hij ook nog een stuk hebben gelopen.
Overigens is het maar de vraag of het gesprek slechts 16 seconden duurde. Wanneer een gesprek technisch werd gestoord, bracht KPN de verdere kosten niet meer in rekening. Het gesprek kan nog wel blijven voortduren. Er was een goede kans dat deze omstandigheden zich toen hebben voorgedaan.
Voor meer details, kijk hier verder.