De podcast De Deventer Mediazaak van Annegriet Wietsma maakt een uitvoerig nummer van een dagboekfragment, dat de familie Waisvisz alsnog had opgedoken.

Hier het bericht, zoals dat door De Telegraaf naar buiten werd gebracht:

Op de witte blouse die Jacqueline Wittenberg droeg toen ze ‘s avonds om het leven werd gebracht, is alleen het DNA van Louwes en van het slachtoffer zelf aangetroffen. Louwes heeft zich er altijd op beroepen dat de overdracht van zijn genetisch materiaal op de blouse tijdens een zakelijk contact overdag moet hebben plaats gehad. Maar in zijn dagboek rept de fiscaal jurist helemaal niet over een witte blouse. Hij is er vrijwel zeker van dat de weduwe die ochtend een rode jurk droeg, zo schrijft hij. Het zou volgens hem ook een rood mantelpak kunnen zijn geweest, maar daar paste volgens derden het type blouse niet bij dat de weduwe ‘s avonds aan had. Ze zou bij het mantelpak ongetwijfeld een truitje hebben gedragen, zeggen directe vriendinnen van het slachtoffer.

Bij Annegriet komen we de optie mantelpak helemaal niet meer tegen. We stellen eerst vast dat we het hebben over een verklaring van Louwes. Als hij zegt niet met zekerheid te kunnen stellen of het een jurk of een mantelpak was en je laat dit weg, dan is er sprake van een eerste halve waarheid. Daarachter gaat een waarheid als een koe schuil: Louwes heeft geen verstand van dameskleding.

Dan kun je nog stellen, dat het mantelpak er niet toe doet, want dat hebben die directe vriendinnen van het slachtoffer verklaard. O, is dat zo? Bij welke gelegenheid dan wel? En over welke vriendinnen hebben we het dan?

Uit het tactisch journaal, de enige betrouwbare bron in dit verband, kun je drie directe vriendinnen ‘definiëren’.

Dat zijn:

Bij de eerste vriendin ging mevrouw Wittenberg elke week op zaterdag koffie drinken. Zij is met naam en toenaam in het tactisch journaal terug te vinden. Maar ze is niet gehoord door de recherche.

Een andere vriendin ontmoette mevrouw Wittenberg wekelijks op de markt van Diepenveen. Met deze vriendin had ze in de week na haar vervroegde overlijden nog een koffieafspraak staan.

Dit was zo duidelijk een vriendin dat de groenteman van de markt van Diepeveen deemzet.nl op de vriendschap attendeerde. Ze staat met naam en toenaam in het tactisch journaal genoemd, evenals de opmerking dat de recherche haar (nog) niet heeft gesproken. Overigens is deze vriendin inmiddels overleden.

De weduwnaar berichtte deemzet.nl nog dat zij zich bij de recherche had gemeld en nul op het rekest had gekregen. Nog een saillant detail: ze bekleedde een vertrouwensfunctie bij de gemeente en had wellicht meer dan enig andere vriendin inzicht in het dagelijks leven van mevrouw Wittenberg.

Een derde vriendin is de bridgepartner van mevrouw Wittenberg. Haar heeft de recherche wel gesproken, in de avond van 25 september. Hierover staan zes nietszeggende regels in het tactisch journaal en later volgen nog vier regels, omdat ze een opmerking over de klusjesman had gemaakt. Nergens iets over kleedgewoonten.

Die onbenoemde vriendinnen vormen een tweede halve waarheid.

Dus op dit punt aanbeland kunnen we al spreken over driekwart leugen, maar het wordt nog erger.

Voor zover valt na te gaan, zijn de opmerkingen van de huishoudster over de kleding van mevrouw Wittenberg nog het meest concreet (26-01-2004 rechtszitting Den Bosch):

Volgens mij droeg mevrouw Wittenberg op die bewuste ochtend een rok met een witte  blouse. Als werkkleding droeg mevrouw Wittenberg normaliter een donkerblauwe  broek, een witte blouse en een rode trui. De broek was steeds dezelfde. Ze had meerdere  witte blouses, ook met een streepje. Ook droeg ze wel eens een lang, rood vest.  

Tegenover de rechter-commissaris heb ik verklaard dat ik me herinnerde dat er op 23  september 1999 een rok met knopen aan de zijkant klaar hing. Het is echter zo dat  mevrouw Wittenberg die rok al aan had. Het kan zijn dat die rok rood van kleur was,  maar daar ben ik niet zeker van. 

En dan kunnen we dus wel van driekwart leugen spreken. En bepaald geen leugen om bestwil.

Had Annegriet Wietsma, de maakster van de Argos-podcast, dit kunnen weten? Wel, naar haar eigen zeggen voer ze blind op Bas Haan. Diens boek diende immers als het fundament van haar podcast?

Bas Haan beroemt zich op zijn dossierkennis in deze zaak. Maar die had haar ook in deze kwestie niet geholpen.