Topje van de ijsberg?

Bij een groot aantal geruchtmakende rechtszaken is nogal wat misgegaan. En nu dus bij de Deventer Moordzaak. Tijdens het verloop van de zaak werden veel fouten gemaakt, zelfs blunders. Is dit een topje van de ijsberg?

De Deventer Moordzaak is de laatste 22 jaar grondig onderzocht. Nee, niet door politie en Openbaar Ministerie. Die hebben er vanaf het allereerste begin een potje van gemaakt.

Wie hebben hun werk dan wel goed gedaan?

Stan de Jong beet in 2003 het spits af met een boek waar zijn vele twijfels vanaf sprongen.

In 2005 verscheen Maurice de Hond op het toneel en het onderzoek in de Deventer Moordzaak werd toen pas echt serieus aangepakt.

Hij wist veel deskundigen te mobiliseren; oud-politiemensen die PV’s kunnen lezen als een jongensboek, forensisch specialisten, textieldeskundigen die vouwen in de blouse konden ‘lezen’, en vele anderen. Lees hun resultaten nog maar eens rustig na op de omvangrijke website geenonschuldigenvast.nl.

De Hond zelf liet zich evenmin onbetuigd. Aan wie het maar horen wilde, gaf hij zijn kritische en gedegen commentaar op het onderzoek van politie, NFI en OM. En dat ging niet geruisloos. Zijn enthousiasme kostte hem zelfs een veroordeling.

Een paar jaar later (2009) verscheen het boek De Deventer moordzaak, het complot ontrafeld (herdruk 2020) van onderzoeksjournalist Bas Haan. Ondanks zijn ongetwijfeld goede bedoelingen, bevat het boek teveel fouten en tekortkomingen om als onderzoek serieus te worden genomen.

Prof. Ton Derksen daarentegen maakte in 2011 zijn reputatie meer dan waar met het boek Leugens over Louwes. Een degelijk werk dat veel verantwoord onderzoek bevat, met vele na te trekken voetnoten en pagina’s lang wetenschappelijke referenties. Dat is pas onderzoek.

Hij onderzocht nauwgezet het bestaan van de file op de A28 die in het verweer van Louwes zo’n grote rol speelde. Hij verifieerde uitspraken van het OM en kwam met schokkende resultaten (de leugenbox). Ook Het Telefoontje werd uitgebreid behandeld en – last but not least – hij besteedde eveneens uitgebreid aandacht aan de gevonden DNA-sporen. Na het boek van Haan een verademing.

Ondertussen verscheen nog een onderzoeker op het toneel, de auteur (een chemicus) van de website deemzet.nl. De site heeft zich de afgelopen tien jaar ontwikkeld tot Vraagbaak van de Deventer Moordzaak.

Hij gaat in detail in op de diverse onderdelen van de zaak en zijn onderzoek naar de werking van de mobiele telefonie in 1999, de post mortem verschijnselen en DNA is indrukwekkend.

Hij onderzocht de werking van het mobiele netwerk in 1999 en toonde aan dat Louwes wel degelijk vanaf de A28 naar Deventer heeft kunnen bellen, wat jaren later door TNO werd bevestigd. Jarenlang had het OM echter het tegendeel beweerd. Oeps.

Zijn analyse van de post mortemverschijnselen van het slachtoffer maakte duidelijk dat de moord zeer waarschijnlijk niet op donderdag- maar op vrijdagavond was gepleegd. Een commissie van forensisch experts was het daarmee eens wat in 2014 in een proces verbaal werd vastgelegd. Sindsdien is van het OM niets meer vernomen. Oeps.

Tenslotte toonde hij aan dat Louwes’ DNA-sporen geen gewelddadige oorsprong hadden maar hoogstwaarschijnlijk speeksel betroffen dat bij zijn bezoek op donderdagmorgen was overgedragen.

Zijn resultaten brachten het Adviescollege afgeronde strafzaken (ACAS) ertoe mr. Aben te adviseren een herzieningsonderzoek te beginnen. Dat is niet mis.

Al deze onderzoeken tonen de vele fouten en soms ronduit blunders aan die in een belangrijke rechtszaak als de Deventer Moordzaak door politie, OM, NFI en raadsheren zijn gemaakt. Dat is behoorlijk verontrustend.

Bij de Deventer Moordzaak zijn deze aan het licht gekomen doordat vele professionals zich als vrijwilligers in de zaak hebben verdiept. Doordat zoveel diepgravend onderzoek is gedaan. Maar dat is natuurlijk niet bij elke moordzaak het geval.

Het is een verontrustende gedachte dat ook bij strafzaken die minder geruchtmakend zijn door politie en OM vele fouten en blunders worden gemaakt. Maar dat die nooit aan het licht komen omdat niet elke strafzaak zoveel deskundige burgers mobiliseert. Er vindt dan gewoon een veroordeling plaats en dat is dat.

Daarom is de vraag opportuun: zou de Deventer Moordzaak wel eens een topje van de ijsberg kunnen zijn?

2 thoughts on “Topje van de ijsberg?

  1. Sinds er een onafhankelijke revisieraad is opgetuigd in Groot Brittannië worden er daar gemiddeld 25 gerechtelijke dwalingen per jaar aan het licht gebracht. Naar rato zou dat in Nederland zo’n zes stuks per jaar opleveren.
    De hamvraag is of wij met zijn allen bereid zijn de extra kosten daarvoor te dragen. Het pijnpunt blijft dat een ieder van ons ten prooi kan vallen aan het huidige falende systeem.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *