Voor ongebreideld optimisme over de afloop in de Deventer moordzaak is geen plaats.
Hoewel een coldcaseteam aantoonde dat veel bewijsmiddelen een lage criminalistische waarde hadden, de politie onprofessioneel en vaak klungelig te werk was gegaan, tenminste een deskundige zijn verklaring ten nadele van Louwes inmiddels heeft herroepen en minister Yeşilgöz van Justitie en Veiligheid op Kamervragen antwoordde dat getuige Richard Eikelenboom niet DNA-deskundig is, kan men toch niet zonder meer rekenen op een herziening. Daarvoor blijkt de Hoge Raad af en toe te merkwaardig te besluiten. En dat zou ook in deze zaak kunnen gebeuren.

Dat vindt niet alleen de juridisch niet geschoolde burger die soms met verbazing kijkt hoe de Hoge Raad heeft beslist. Ook de Adviescommissie Afgesloten Strafzaken (ACAS) heeft zo zijn bedenkingen. Deze commissie bestaat wel uit deskundige juristen en wetenschappers die advies uitbrengen over herzieningsverzoeken van uitgeprocedeerde veroordeelden. Zo schrijven ze over de afwijzing van de Hoge Raad in de Arnhemse villamoord in het Nederlands Juristen Blad dat het recht van de burger op een herbeoordeling van zijn zaak bij dit oordeel ‘goeddeels uit het zicht lijkt te zijn verdwenen’. Want: ‘De pijnpunten van deze zaak zijn niet ten gronde onderzocht en beoordeeld, terwijl dat wel had gekund.’ De commissie vergelijkt de uitspraak van de Hoge Raad impliciet met het overheidsfalen in de Toeslagenaffaire, volgens een artikel in de Volkskrant. Oei.

De ACAS schrijft in dit verband dat het ‘novumbegrip’ in 2012 juist is verruimd, mede in het kader van valse bekentenissen, en dat de Hoge Raad hieraan voorbijgaat en vervolgt:

In een rechtsstaat moet plaats zijn om te klagen over fouten in het systeem, missers en onbegrijpelijke beslissingen. Een burger die aan de bel trekt, mag niet verdwaald raken in formalisme, procedurele voorwaarden en juridische fijnslijperij.

Dus geen reden om optimistisch te zijn maar het glas is nog wel half vol.