Mevrouw Wittenberg is niet op donderdagavond 23 september 1999 vermoord maar ruim 24 uur later. Dat wordt beweerd op de website deemzet.nl.

De argumenten zijn voornamelijk van medisch-forensische aard. Het tijdstip van de moord is – zoals zo vaak – cruciaal. Louwes was veroordeeld voor de moord op donderdag, maar het was uitgesloten dat hij op vrijdag de dader kon zijn geweest.

Volgens sommigen waren de argumenten voor vrijdagavond niet overtuigend genoeg.

Waren er dan geen getuigen die konden verklaren dat zij mevrouw Wittenberg nog op vrijdag hadden gezien? Dat zou enorm helpen.

Jazeker, die getuigen waren er.

Niet een, niet twee, maar niet minder dan vijf getuigen verklaarden dat zij mevrouw Wittenberg op vrijdag hadden gezien. Op verschillende tijdstippen en onder verschillende omstandigheden, maar wel steeds op vrijdag 24 september 1999.

De bijzonderheden van de getuigen en hun getuigenissen zijn hier terug te lezen.

Belangrijk is dat sommige getuigen mevrouw Wittenberg goed kenden en nauwelijks twijfels toonden, andere wisten zo specifiek de omstandigheden te beschrijven waaronder ze haar hadden gezien dat twijfel vrijwel was uitgesloten.

Toch hebben deze getuigenissen geen gewicht in de schaal gelegd bij de gerechtshoven. En dat is opmerkelijk. Zeker, een getuige kan zich vergissen, ook bij twee getuigen is dat niet uitgesloten.

Maar om aan te nemen dat niet minder dan 5 getuigen zich onder ede vergissen, moeten andere bewijsmiddelen wel zeer overtuigend zijn geweest. Was dat ook zo?

Nee, de andere bewijsmiddelen waren misschien wel wettig maar verre van overtuigend. Zo blijkt nu vele jaren later bij het ‘telefoontje’, het medisch-forensische onderzoek en het onderzoek naar DNA-sporen.

Wat ooit door raadsheren als overtuigend was aangemerkt, is nu onderhevig aan – om het zwak uit te drukken – grote twijfel.

En dat is dus verre van overtuigend. En dus zouden ook die getuigenissen weer de aandacht moeten krijgen die ze verdienen.

Door de traagheid dan wel besluiteloosheid van advocaat-generaal mr. Aben heeft al die twijfel nog steeds niet geleid tot een herzieningsverzoek. Als het al zover komt is het te hopen dat de getuigen, 22 jaar na de moord, nog in leven zijn.