Het OM moet verwijtbare handelingen bewijzen. De rechter oordeelt of dit overtuigend is. Een verdachte hoeft zijn verweer niet te bewijzen, alleen voldoende aannemelijk te maken. Aan het OM de taak dit te ontkrachten.

Neem het voorbeeld van het ‘ochtendbezoek‘ op donderdagmorgen.

Voorbeeld 1: Het ochtendbezoek

Louwes vertelde de politie dat hij die morgen rond kwart over negen bij mevrouw Wittenberg langs was gegaan omdat zij hem had verzocht belangrijke documenten op te halen.

Dit bezoek speelt in de zaak een cruciale rol. Zou Louwes niet al eerder die dag bij mevrouw Wittenberg op bezoek zijn geweest, hoe kwam dan zijn DNA (speeksel) op haar blouse?

De politie geloofde zijn verhaal niet, ook niet toen hij diverse details gaf die zijn verweer zouden staven.*

De details waren gevarieerd: zijn aanwezigheid ter plaatse, schilders die vlakbij aan het werk waren, de reuk van spiritus in het huis, de bedoelde documenten die werden aangetroffen in Louwes’ archief, maar het mocht allemaal niet baten. De politie geloofde hem niet.

Een extra belangrijk detail is het volgende.

Na het ochtendbezoek belde mevrouw Wittenberg nog met een kennis. En die kennis meldde vervolgens bij de politie, dat mevrouw Wittenberg hem had verteld dat Louwes bij haar was langs geweest.
Dit gegeven werd achter gehouden.

Alle details waren verifieerbaar en zeer aannemelijk en dus ontlastend voor Louwes. Tenzij de politie toch kon aantonen dat zijn verklaring niet klopte en hij niet op bezoek was geweest. Maar dat is niet gebeurd.

Op deze wijze dwingt de politie Louwes tot iets waar hij niet toe verplicht is: te bewijzen dat zijn relaas juist is. Zijn verhaal was meer dan aannemelijk en dat zou voor rechters voldoende moeten zijn.

Maar zo ging dat dus niet, zo blijkt.

* De details blijken wat genuanceerder te zijn. Zie de reactie op dit artikel.