Het rapport van het Coldcaseteam zal Ernest Louwes als muziek in de oren hebben geklonken. Wat veel deskundigen al jarenlang hadden aangetoond, werd nu door de politie officieel bevestigd.

Wrang voor Ernest Louwes dat dit pas gebeurt nadat hij 23 jaar lang als schuldig aan moord wordt gezien. Niet alleen hijzelf heeft er al die tijd ernstig onder geleden maar ook zijn gezin. Nu zou eindelijk aan die lange lijdensweg een eind kunnen komen.

Louwes’ toekomst ziet er nu inderdaad een stuk zonniger uit. Zijn lot wordt bepaald door Louwes’ advocaat Knoops, gespecialiseerd in cassatiezaken, en natuurlijk door de Hoge Raad. Allerwegen groeit de overtuiging dat het na dit rapport niet meer fout kan gaan.

Niet als het aan Bas Haan (journalist bij NRC) ligt trouwens, die onophoudelijk, zelfs obsessief, vasthoudt aan het mantra: Louwes is de dader! (Opzettelijk dik gedrukt, want deze woorden komen vaak schreeuwend uit zijn woedende mond) En daarbij onvermoeibaar naar zijn boek verwijst, uit 2009. Niet alleen bevat dit boek vele fouten en tekortkomingen, de inhoud heeft stil gestaan in de tijd en is niet aangepast aan de vele belangrijke, nieuwe ontwikkelingen, zelfs niet na het verschijnen van het CCT-rapport. Dat hoeft voor hem ook niet want zijn echte doel is Maurice de Hond die om de een of andere reden op hem werkt als een rode lap op een stier.

Maar gelukkig ligt het vervolg in andere handen. In de eerste plaats in die van Knoops die ervoor moet zorgen dat het herzieningsverzoek een of meer wettelijk vereiste nova bevat. Daartoe bevat het rapport voldoende aanknopingspunten. Zonder twijfel zal hij hierin slagen.

De volgende horde is de Hoge Raad. Wie het boek Het falen van de Hoge Raad van Prof. Ton Derksen heeft gelezen zou gemakkelijk kunnen aarzelen of deze stap met succes kan worden gezet. Maar toch, we moeten blijven vertrouwen in dit hoogste rechtsorgaan. En dan zou de zaak alsnog naar een gerechtshof worden verwezen.

Deze laatste stap is bijzonder spannend. Alle onderdelen van eerdere processen zullen hier minutieus de revue passeren en dan kan het niet anders dan dat vrijspraak volgt.

Wie zou Louwes en zijn gezin zo’n afloop niet gunnen?

Maar zelfs wanneer bij een van deze stappen toch een kink in de kabel zou komen, dan nog kan Louwes nu eindelijk zijn overwinning vieren.

Natuurlijk is winnen in de juridische novum-jungle het uiteindelijke doel. Maar wanneer juristen daar onderling niet goed uitkomen, blijft het zeer overtuigende empirische rapport van het CCT voor Louwes niet minder dan een publieke genoegdoening.